Deze maand zijn de glaswanden allemaal geplaatst en gereed gekomen.
Ze hebben de eerste storm alweer overleefd en werken allemaal prima om de koude noorderwind tegen te houden.Wieke heeft overal op de nieuwe schuifdeuren en bij de buitenkeuken witte duifjes (palomas blancas) opgeplakt, zodat mensen niet proberen dóór het glas heen te lopen. Henny, een vriendin, heeft een reuze klus gehad om ze allemaal schoon te krijgen.
Het pad langs het hoekappartement is ook in zijn laatste stage, alle muren zijn netjes afgestreken en Jan is druk aan het tegelen. 
Ook hebben we nu een deur geplaatst als scheiding tussen dit terrein en dat hiernaast. Ziet er allemaal gelikt uit.Met de gasten gaat alles ook prima. Ze vermaken zich steeds best.
2 weken lang gasten in het middenappartement die geen auto bij zich hadden. Ze hadden mountainbikes van ons gehuurd. Alles ging goed tot ze tegen het eind last kregen van lekke banden. Maar Jan's service gaat ver. Hij laadt gewoon een andere fiets in de auto en rijdt naar ze toe, zodat zij hun weg kunnen vervolgen en hij de band rustig kan plakken.
Ze zijn zelfs met het boemeltje - met fietsen - naar Denia en Alicante geweest.
Boven blijft het een komen en gaan van gasten. Voorlopig tot half november komen wij er niet terug om te wonen. Eerst verhuurd aan vijf personen, die met z'n zessen kwamen - ook geen probleem. Bedden zat. Die gingen na een week weer weg en kwam Henny helpen om boven schoon te maken, want de volgende dag kwamen er alweer nieuwe gasten boven.
De woensdag daarvoor waren er ook nieuwe gasten gekomen. Deze kwamen 'snachts op Alicante aan en hadden een auto gehuurd. Er ging van alles mis, maar uit eindelijk hebben ze om 03:00 de villa gevonden. Heel gezellige mensen: oma, moeder en dochtertje van 3,5.
Toen zondag de mensen kwamen voor boven, kwamen die met dezelfde vlucht (ook om middernacht) en wij maar zeggen: die komen wel op tijd (+/- 01:00) want die zijn hier al eerder geweest en kennen de weg. Maar nee...
Ze konden de firma van de huurauto niet vinden en uiteindelijk is Wieke midden in de nacht maar naar het vliegveld gereden om ze op te halen. Het werd weer 03:00 uur.
De volgende dag is het toch nog allemaal goed gekomen met de huurauto. Hoewel het nog een hele film werd toen ze weer vertrokken. De huurauto was een ford Ka en er moesten 4 personen in met de bagage en een rolstoel. Ze hebben het er allemaal in gekregen en konden nog zitten ook.
En nu is het eind september en zijn Piet en Janny weer terug (boven) om 6 weken te blijven. Gezellig. Het zijn oude vrienden die in februari en maart 2 maanden hier geweest zijn.
Met tennissen gaat ook alles prima. Langzamerhand merk je dat de overwinteraars weer terug komen. Het wordt steeds drukker op de inloopmiddagen.
Halverwege de maand moesten we met 4 man naar Moraira om de data van de wintertenniscompetie te regelen. Finca Guila, waar ik altijd tennis, heeft 3 teams in de competitie. Ik heb net gehoord dat team A zijn eerste wedstrijd gewonnen heeft. Dat gaat dus goed.
Team A (Francois) zit in de 2e divisie en B (team van Henny) en C (team van Wieke) zitten in de 3e divisie. Team B en C moeten dus ook tegen elkaar. Maar ik ben bang dat team B gaat winnen - die zijn veel sterker. Maar je weet nooit hoe een koe een haas vangt ....
En toen opeens sloeg het weer om en werd het 10 graden koeler (nu gemiddeld 25 graden). Dat is toch wel even fijner dan elke dag 35 en meer. Nadeel is dat het zwembad ook meteen afkoeld.
Wieke's moeder kwam weer eens gezellig op visite en deze keer had ze een vriendin meegenomen. Konden we lekker bridgen met z'n vieren. Moeders en vriendin sliepen in het middenappartement en wij sliepen in de studio.
We hebben veel gebarbecued en zijn veel uit eten geweest. Het was allemaal heel gezellig.
Toen ze weer naar huis gingen, kwam moeders er achter dat haar paspoort weg was (gestolen uit haar tas). We hebben de vriendin toen maar op de bus gezet naar de airport en moeders nog even achter gehouden. De volgende dag naar het consulaat, waar ze een noodpaspoort kreeg en uiteindelijk is ze toen 'szaterdags naar Nederland gevlogen. Dat was dus even paniek.
Camping Paloma Blanca is ook weer in volle aktie.
Jos en Elly (zus van Jan) zijn terug, nu voor een aantal weken en ze staan met de caravan op het terrein hiernaast. Een ruime plek onder de bomen. Ze staan daar prima. Jos neemt elke dag een koude douche in de buitendouche. Daar zal die wel wakker van worden.En toen sloeg het weer echt om. Eindelijk begon het 23 september te regenen. Je kon bijna alle planten en bomen in de tuin horen jubbelen en slurpen. Het bleef een week regenachtig weer en de waterput zit weer vol. Nu kunnen we de tuin weer zelf besproeien als het nodig is.
Het was wel jammer voor de gasten die alleen deze week hier waren, maar ook deze (2 fietsers) hebben zich toch goed vermaakt en best wat kilometers kunnen maken. Jan dacht ook een rondje mee te kunnen rijden, maar dat viel toch zwaar tegen als je sinds eind april niet meer gefietst hebt.
In Altea begon de feestweek van de Moros y Christianes feesten.
We stonden helaas een week te vroeg in Altea om de optocht te zien. Verkeerde voorlichting in de krantjes. Het werd er niet minder gezellig om. Een week later zijn we maar weer gegaan. Een optocht hier is een hele zit, want hij duurt zo'n drie uur. Prachtige klederdrachten en praalwagens en vuurwerk. Erg mooi om een keer te zien.
Zaterdag waren de moren aan de beurt en maandag de christenen. Beide optochten waren het waard om gezien te worden. Een aanrader dus.
Zaterdag waren de moren aan de beurt en maandag de christenen. Beide optochten waren het waard om gezien te worden. Een aanrader dus.
