November

Tja, wat valt er over deze maand te zeggen? Als ik mijn foto's mag geloven, helemaal niets, want ik heb er geen één gemaakt.
Maar dat is niet helemaal waar natuurlijk. Er gebeurde genoeg.

Spaanse les
Spaanse les in La Nucia is weer aangevangen. We zijn verhuisd naar een schooltje achter de volksuniversiteit. Veel kleinere klaslokalen, terwijl we wel een hele volle klas hebben. Merche, de juf, gaat nog kijken wie naar groep 3 kunnen. Nou is dat op dinsdag en dat is wel een betere dag voor mij, maar nu zitten Wil en Henny ook net daar op les. Dus blijven we voorlopig maar even op donderdag lessen.

Toen Henny en ik op een dinsdagochtend Spaans zaten te leren, in Albir op het terras van Coco Loco, kregen we zoveel aanloop van bekenden, dat er van Spaans niet veel terecht kwam. Het was wel heel gezellig daar op het terras.

Bridge
De eerste zondag van deze maand, maar weer eens een 4-tallen dag georganiseerd, met 6 spelers van de bridgeclub in Benidorm. We konden helaas niet bij het zwembad zitten, want er stond te veel wind. Gelukkig hebben we boven genoeg ruimte. De dag lekker afgesloten met een BBQ - toch wel lekker dat we een ingeglaasde buitenkeuken hebben. Je kan het hele jaar door barbecuen.

Halverwege de maand ook nog bij Club Holandeses aan een open bridge drive meegedaan.
Was lang geleden dat we daar waren. Het was gezellig, maar helaas geen prijs gewonnen.

Gasten.
Ton en Marry gingen eind oktober weer naar huis. De volgende dag werd het middenappartement weer bezet door de volgende gasten: Jan en Els.
Ook kwamen er nog een paar bridgers bij in Benidorm per begin november: Gon & Sjaak en Aad & Greet. Langzamerhand stroomt Benidorm weer vol met overwinteraars.

Halverwege de maand gingen Piet en Janny ook weer naar huis. Zij zullen niet bij ons terug komen. Het hoekappartement was het toch niet helemaal en ze hebben een huis in Albir gevonden op te huren. Ik hoop dat daar alles naar wens is voor ze.
Ze werden meteen weer afgelost door Karel en Roy, die na 2 jaar afwezigheid ook weer eens een verblijf bij ons komen doorbrengen.

Op 16 november trad Lee Towers op in Benidorm Palace en we zijn met een groepje (waaronder Sylvia en Ronald) lekker uit geweest. Het werd een feest en het werd laat.
En dat terwijl ik de volgende ochtend op 8 uur de bus naar het vliegveld moest hebben, om even naar moeders te vliegen voor haar verjaardag. Zit ik toch met Lee Towers in het vliegtuig! Hij zat op de stoel voor me.
In Nederland was het koud, maar droog. En ook een druk programma: dinsdag naar de musical Joseph, woensdag naar de Heiniken Night of the Proms. Allemaal zeer geslaagd en vermoeiend.
Donderdag nog even bij mijn schoonzusje langs voor een bakkie en toen weer naar huis in Spanje.
Vlak voor deze drukke dagen, verzwikte ik nog even mijn voet. Hij was in slaap gevallen achter de computer en dat had ik niet door, tot ik erop probeerde te lopen. Na een week mank lopen ging het gelukkig al weer wat beter en na 2 weken maar weer eens geprobeerd te tennissen. Dat wilde in het begin nog niet erg lukken, maar een paar dagen later rende ik alweer aardig.

Eind van de maand
Aan het eind van deze maand kregen Annie nog goed bericht. Het kankergezwel van 8 cm is geslonken tot 2 mm. Tijd voor een feestje. Ze zijn aangeschoven bij onze BBQ voor de villa-gasten en het werd weer bere gezellig.

Ook nog maar even naar de tandarts geweest voor een grondige gebitsreiniging. Nu kan ik weer stralend lachen.

Henny werd 65 en wij zijn bij haar gaan eten. Met z'n achten om de ronde tafel in haar torenkamertje. Was wat krap en maar het eten was goed en het gezelschap ook.

Het weer sloeg even een paar dagen om en november eindigde met wat grijze dagen en wat regen. Ook viel er in het noorden van Spanje sneeuw en dat kon je bij ons wel voelen. Het werd erg koud.

December.
Goed, de laatste maand van het jaar komt eraan. Op naar de feestdagen: Sinterklaas, Kerst, Oud en Nieuw. Er gaat weer van alles gebeuren: Jan gaat Spartamets halen in Nederland; Agaath komt een maandje langs. Maar daarover meer in het volgende verhaal. Dag allemaal.

Oktober - warmste sinds 30 jaar

Volgens de krant was de temperatuur deze maand 5 graden hoger dan gemiddeld. Lekker dus.

Het zwembad werd deze maand dan ook volop gebruikt. Eerst door Jan's zoon Paul, die 5 dagen geweest is, met zijn gezin en daarna door Nederlandse herfstvakantie gasten.

Ook nog wel een paar regenbuien gehad hoor, maar dat is goed voor de tuin en het onkruid. Maar wel moest toen meteen de kachel aan - zo fris werd het. Kon Jan weer even sleutelen, want de ketel had er geen zin in. Het heeft even geduurd (en toen was de zon er alweer) maar Jan heeft het euvel gevonden en opgelost.


Begin van de maand maar even een barbecue gehouden om de gasten aan elkaar voor te stellen. Frans was eind september al gearriveerd, Piet en Janny op 1 oktober. En Pascal en Rianne gaan alweer bijna naar huis.

Later ook nog een barbecue gehouden voor de familie Langerak, die ons weer met een bezoek vereerden. 2 dochters en 4 kinderen zaten in de villa tegenover de onze. We hadden er geen plaats meer voor.
Toen ze er in april waren, waren ze te ziek geweest en konden nog niet aan een lekkere barbecue denken. Maar nu hebben ze de schade volop ingehaald.






Jan had wat last van zijn ingewanden en besloot bij de dokter maar een algehele check-up te halen. Niets gevonden en alles was in orde. Die gaat nog wel een aantal jaartjes mee.
Hij is ook maar meteen gekeurd voor zijn Spaanse rijbewijs (zijn Nederlandse vervalt in januari).


Naar het fort op de Bernia
Op zondag 25 oktober zijn we met Jacqueline en haar zoon Yuri (die in de caravan logeren) de Bernia op geweest. Dit is de berg die vanaf het zwembad te zien is. Bijna bovenop bevindt zich de ruïne van een verlaten fort.
Eerst moesten we over een smal weggetje 5 kilometer naar boven rijden. Onderweg bleek dat Jacqueline hoogtevrees had. Maar een pluim voor haar, ze is helemaal mee naar boven gegaan.
Bij de parkeerplaats van de auto (650 meter) liepen we nog even verkeerd, maar al snel hadden we het goede pad gevonden. Al klimmend en klauterend hebben we het fort op een hoogte van 850 meter bereikt. Geweldige uitzichten. Het hele dal van de Algar lag aan onze voeten. We hebben er lekker gepicknickt en zijn toen weer naar beneden afgezakt. Wat ook nog niet makkelijk was.

De maand werd afgesloten met een grote barbecue voor 30 personen - allen wielrenners met hun partners. Met dank aan Henny en Frans, zonder wiens hulp we het niet gered hadden.









Er stond een kapitaal op de oprit. Jan was weer helemaal in zijn element als kok.

Deze maand werd er ook weer gebridged in hotel Alamos. En ik heb, met verschillende partners, de nummer 1 plaats van oktober weten te bemachtigen. Dank aan al mijn partners.

September - regenmaand

September begon nog heet, maar halverwege de maand ging het mis. De "Gota Fria" (de regen) kwam. Koude lucht komt in botsing met de warme lucht boven de zee en dan ontstaan er erg snel regen en onweerswolken, die weer ontladen boven het land. Weggetjes worden rivieren. Grote blubberstromen van de bergen af. Zelfs een stevige hagelbui in Alicante, waardoor flinke files ontstonden, waar ik net in terecht kwam tijdens een airportservice (Russische oma en kleindochter ging weer naar huis). Gelukkig was ik de bui zelf misgelopen, want de hagelstenen waren aardig groot. Op een klein gedeelte van de snelweg lag 5 cm dik ijs. Dus alle Spanjaarden in paniek - ze kropen erover heen, waardoor de files ontstonden. Op de terugweg maar door Alicante gegaan. Wat een puinhoop daar - blubber en hagel.


De meeste septembergasten hadden hier geen last van, want die waren hier alleen de eerste week van september. Hiervan sliepen er 4 in het bovenappartement (wij weer in de caravan), 2 in het hoekappartement en 2 in het middenappartement. De 2 in het middenappartement bleven 3 weken, dus die hebben nog wel het slechte weer meegemaakt. Om iedereen aan elkaar voor te stellen, hebben we zondagavond een lekker barbecue gehouden.




Op 6 september kwam de Vuelta, de ronde van Spanje, hier in de buurt langs. Jan en Jan (een gast) hezen zich op de racefiets om te gaan kijken. Ik en Rikie er met de auto achteraan. We hebben de renners in totaal 3x langs zien gaan: in Callosa, bovenop bij Guadelest en op de berg Aitana, waar de finish op was. De finish zelf hebben we niet gezien, want wij stonden er 6 km voor, bij de ingang van de legerbasis. Het was een zware rit voor de renners met erg veel hoogtemeters.


Van 9 t/m 16 september ben ik nog een weekje naar Nederland geweest. Het was een hele reis, want ik vloog op Maastricht. 2,5 uur in het vliegtuig, 2,5 uur met de trein naar Amsterdam, dan nog een paar bussen er tussen door - ik ben in totaal 10 uur bezig geweest om van de villa naar Edam te komen. De volgende dag kwam moeders ook thuis - die was 3 weken naar Alaska geweest, een mooi land met erg veel beren.


12 september was de grote dag voor mijn broertje: Hij ging trouwen met Wendy.
Het werd een sprookjesdag. Het Nederlandse weer liet zich van zijn beste kant zien. Wendy zag er schitterd uit in haar mooie witte jurk en ook Arno en Bowie (8 jaar) zagen er geweldig uit in hun witte pakken. Trouwens die neefjes van mij mochten er ook zijn in hun pakken.
We hebben tot de vroege uurtjes gefeest in de kantine van de sporthal.
De volgende dag was wat minder - iedereen had last van slaap tekort en katertjes.



De villa heeft sinds een paar maanden een nieuwe bewoonster: Dinky. Zo klein als ze is - Speedy is al bang voor haar. Maar Speedy is dan ook een schijtert eerste klas. Dinky is een klein zwerfkatje, die we te eten geven. Hierdoor hopen we de andere zwerfkatten uit de tuin te houden. Ze begint al aardig aan ons mensen te wennen, hoewel ze zich nog niet aan laat raken en helemaal in paniek raakt als de (ontsnap)deur dicht gaat.



De dadelpalm bij het hek heeft een opknapbeurt gehad, van een plaatselijke tuinman. De palm had het hard nodig, want er begonnen allemaal andere plantjes in de schubben te groeien, maar nu ziet hij er weer als een plaatje uit.

Jan is de laatste 2 weken weer aan het verbouwen geweest. Nu was de badkamer van het hoekappartement aan de beurt. Het bad moest eruit, want oudere mensen kunnen daar niet in en uit komen. De douche zat in het bad. Jan heeft nu een mooie ruime inloopdouche gemaakt.

Aan het eind van de maand heeft Jan nog een aantal racefietsen kunnen verhuren aan Nederlandse heren. Deze kregen ons adres van een nieuw fietsenwinkeltje dat hier vlakbij is geopend. Nog maar eens even een lekker fles wijn naar de fietsenmaker brengen.

Vanaf dat ik terugkwam uit Nederland, was het weer schoonmaaktijd. Eerst verhuizen naar boven. Daarna de caravan uitgemest, toen de studio. Vervolgens het middenappartement. En zodra Jan klaar was met verbouwen het hoekappartement. Zo alles weer schoon. Laat de volgende gasten maar komen.
De eerste waren 2 jongelui, die hier 2 weken vakantie komen houden. Op de laatste dinsdag van deze maand arriveerde Frans, onze oude baas van 81, die komt overwinteren. En op 1 oktober verwachten we Piet en Janny die het hoekappartement gaan bezetten.

Augustus 2009 - inspectie

Augustus: nog steeds zeer warm; het zwembad nog ruim 30 graden. Dus doen we lekker rustig aan. Hoewel ... we krijgen hoog bezoek. Nog maar net terug in ons eigen appartement, meldt Henk (de eigenaar van de villa) zich. "Ik stap vanmiddag in de auto en ben morgen bij jullie".
Oke. Snel wat bedden opmaken. Bedden, want Henk neemt zijn zoon en een vriendje mee.
De volgende dag verdwijnen de laatste juli-gasten van de villa en arriveert Henk. Hij kan niet wachten om alle verbouwingen te bekijken. Na een lange rondleiding wordt Jan door hem 'een superklusser van de eerste generatie' genoemd.
De volgende dag kwamen Leo, Annie en Leon hier lunch-barbecuen en zwemmen. Ze vonden het heel gezellig dat Henk er ook was.

Die zaterdag erop laten Henk en de jongens zich door Jan ompraten om op de fiets naar Leo en Annie te rijden. Deze vrienden wonen bovenop een van de bergen van Finistrat.
De jongens hebben het bijna helemaal zonder lopen gered. Petje af, want het is een hele klim.

In La Olla werd op die zelfde zaterdag een gigantisch vuurwerk gehouden om middernacht. Ellen, Gert, Henny en ik hadden gereserveerde stoelen bij een strandtent en een fantastisch uitzicht. Het vuurwerk werd vanaf zee afgeschoten vanaf diverse pontons. Het was werkelijk schitterend.
Jan ging niet mee, gedeeltelijk omdat Henk er was en gedeeltelijk omdat er die zaterdag nog nieuwe gasten moesten arriveren. Deze hebben het uiteindelijk gevonden, na diverse omzwervingen.

Ron en Sylvia hebben eindelijk hun eigen nestje betrokken, na diverse verbouwingen en bouwstops. Het is heel mooi geworden allemaal. Nu het zwembad nog afbouwen en de muur om de tuin.

Jan heeft, op aanraden van Frans (onze overwinteraar), 2 spartamets gekocht in Torrevieja. Eén daarvan heeft hij al rijdende. En Jan scheurt er overal naar toe (om hem te testen). Maar dan moet hij er natuurlijk wel zo nu en dan benzine in doen, anders is het zwaar trappen om hem weer naar de villa te krijgen.
Mijn scheurijzer had ook nog even pech. Er was iets kapot aan de gashendel. Er moest een nieuwe (tweedehands) op. En nu scheurt hij weer.

Sinds we in mei spanjaarden werden, zijn we al bezig om Jan bij het Spaanse ziekenfonds te krijgen. Het is eindelijk gelukt. Hoewel ... hij heeft nu een voorlopige kaart en kan in NOVEMBER zijn echte kaart ophalen.

22 augustus worden we gebeld door een buitenlandse, die zegt dat haar moeder de volgende dag vakantie gaat vieren in het nieuwe huis van Henk. Nu had Henk daar wel iets van gezegd, maar ze zou volgens hem in oktober komen. Of wij haar even van het vliegtuig kunnen halen. Ja hoor dat kan wel. Probleem is even dat haar moeder alleen russisch spreekt en ik niet.
Affijn, oma met kleindochter gevonden op het vliegveld en langs Carrefour gebracht (het is zondagmiddag en er is geen andere winkel meer open). Gelukkig had ze een boodschappenlijstje bij zich in zowel russisch als spaans. Het meeste hebben we gevonden.
Oma en kleindochter hebben we geïnstalleerd in het grote huis naast dat van ons.

Krijgen we de volgende dag een email dat ze geen borden, kopjes, tafel en stoelen heeft. Tja!?!

Ik weet niet zeker wat wij daar mee te maken hadden, dus het werd een interessante ochtend met boze mensen aan de telefoon. En waarom die naar ons gingen bellen, weet ik ook niet.
Ik weet niet of iemand zich de situatie echt voor kan stellen: je woont in een gehuurd huis. In het huis daarnaast komen nieuwe mensen. En nu krijg jij de volgende ochtend een mailtje met daarin de vraag of je even borden, kopjes, een tafel en stoelen naar de buren kan brengen. Hoe zou u reageren? En o ja, geef ze ook even de sleutel van je tuinhek, want ze moeten ook van jouw zwembad gebruik kunnen maken.
Uiteindelijk heeft Henk de zaak weer weten zussen, maar leuk was anders.

Ondertussen heeft Jan een heel leuk wandmeubel en andere meubeltjes (bv kaptafel met gigantische spiegel) in dezelfde stijl gevonden en deze zijn over de diverse appartementen verspreid. Bij Jan's vondst zaten ook 4 hele mooie witte gordijnen (Ikea). Henny even te hulp geroepen met haar naaimachine om ze op lengte te krijgen. Nu kunnen in het hoekappartement de schuifpuien afgesloten worden met gordijnen over de hele lengte.

Augustus was vrij rustig met gasten en nadat de laatste 20 augustus vertrokken waren, hadden wij vakantie tot begin september. Hoewel ... vakantie. Alle appartementen moeten schoon, ook boven. Door een dubbele boeking, hebben we besloten om de vier mensen, die het hoekappartement geboekt hadden, maar boven te zetten. Dus weer verhuizen naar de caravan.

En Jan moet nog een aantal muurtjes verven in de stijl van de villa.

Juli 2009 - het is heet in Spanje

De eerste dag van deze maand was verhuisdag. We gaan even kamperen op eigen terrein in de caravan. Het is heet in Spanje. Het is ver over de 30 graden. Het zwembad is 33 graden. En gelukkig is er altijd een beetje wind bij de villa. Maar de caravan staat in de diepte en zelfs het gaas er overheen kan niet genoeg schaduw maken om het koel te houden. De ventilator in de voortent maakt overuren. Gelukkig zit moeders beneden in het middenappartement, zodat we overdag in de schaduw op het terras kunnen verblijven. It's too darn hot.
Gelukkig valt het 'savonds en 'snachts heel erg mee in de caravan. Een caravan koelt veel sneller af dan een huis, waarvan de muren door de zon verwarmt worden.

Op de bovenverdieping heb ik alle airco's aangezet, anders kan je daar niet schoonmaken.
Na 2 dagen werken is alles weer heel netjes boven en zijn we gereed om de gasten te ontvangen.
Vanaf 4 juli is het 1 week heel druk op de villa: 6 volwassen boven (waarvan er 2 in de studio slapen) en een klein meisje van 1, mijn broer met vriendin en 3 kinderen beneden en dan nog mijn moeder en wij - 11 volwassenen + 4 kinderen. En iedereen wil in het zwembad om af te koelen.

Vrijdag 10 juli
Mijn moeder belt me op (???). "Waarom bel je me?" "Ik ben ziek".
Om 10 uur zitten we bij de dokter in Benidorm. Een uurtje later ligt ze in het ziekenhuis in Levante. Om half 4 is ze geopereerd aan galstenen. Haar allereerste operatie in 76 jaar.
Om half 6 is ze terug op haar kamer met een potje galstenen. Niet te kort zeg. Volgens mij was ze een grindpad in haar buik aan het aanleggen.
Zondagochtend mag ze weer mee naar de villa, maar maandagavond mag ze nog niet vliegen, (mijn broer en zijn gezin wel - die gaan dan naar huis) dus blijft ze nog wat langer. Die moeders van mij bedenkt elke keer weer een andere smoes om langer te blijven. Eerst een gestolen paspoort, nu dit weer. Van mij hoeft ze geen excuus te hebben hoor. Als ze langer wil blijven mag ze dat gewoon. Maar ze wil eigenlijk helemaal niet hier zijn nu - het is veel te heet voor haar.
Uiteindelijk vliegt ze zondagochtend 19 juli naar huis. Wat het ergste is van alles: ze mag nou 6 weken niet tennissen en niet fietsen. Dus gaan er 2 fietsvakanties niet door dit jaar.
Gelukkig heeft ze nog een reisje naar Alaska in het verschiet.

Zaterdag 18 juli
Wisseling van de wacht. De bovenverdieping en studio worden weer verlaten. Moeders moet nog één nachtje in de studio slapen voordat ze naar huis vliegt.
Het midden- en hoekappartement worden vandaag weer bezet. De volgende 5 personen komen vakantie vieren.

Zelfs met dit hete weer blijven we tennissen. We spelen van 18:00 tot 21:00 uur. Soms is het het eerste uur echt niet uit te houden en kan je het eigenlijk geen tennis noemen. Nel laat ons 3 kwartier spelen en 1 kwartier rusten en drinken. Het is zo warm dat mijn natte handdoek binnen deze 3 kwartier opdroogt en geen verkoeling meer geeft. Wat een genot is dan het laatste uur, dan is de zon weg en zouden we nog wel uren door kunnen spelen - helaas om half 10 is het donker.

Nog gezellig een dagje bridge gespeeld bij Ellen en Gert. Die dag werd het 42 graden. Om de 8 spelletjes moesten we het zwembad in om af te koelen. 'sAvonds lekker rode kool met een gehaktbal gegeten bij ze.

Zondag 26 juli
Weer een wisseling van de wacht, maar nu alleen in het middenappartement. De een eruit en de ander erin. Op de valreep brachten ze nog een zoon mee, die ik maar in de studio gestopt heb (ik ga met dit weer niet met een bed slepen). Bevalt hem prima. We hebben deze dag afgesloten met een barbecue met de gasten. Het was heel gezellig en hierdoor leren de gasten elkaar kennen in een gemoedelijke sfeer.

Aan het eind van deze maand toch maar weer naar boven verhuist. Jan deed zijn siësta al hier boven in een airco koele kamer (vindt Speedy ook heel fijn).
Toch wel weer lekker om wat meer ruimte te hebben en de computer gewoon in de kamer ipv in die hete garage.

De gasten in hoekappartement gaan morgen weg, maar ze zijn ongerust. Het is dan namelijk zaterdag 1 augustus - zwarte zaterdag. Latere berichten: in Frankrijk heeft 870 km file gestaan, het was de drukste zwarte zaterdag. Misschien horen we nog hoe het ze vergaan is.

Wij blijven lekker in Spanje deze zomer.

Juni 2009 - de zomer begint

Deze maand maar eens begonnen met een kappertje. Lekker weer korte haren met een kleurtje er in (donkerder, want dan lijkt het meer - volgens de kapper). Was ook wel weer nodig, want de temperaturen lopen aardig omhoog. Het wordt zomer!!!

Op de eerste vrijdag van deze maand kwam de verhuizer de spullen uit Bloemendaal brengen. Hup ... hele garage (een dubbele) weer vol met spullen. Dat wordt weer aan de slag gaan. Alle kasten weer in elkaar zetten. Alle spullen verdelen over de appartementen en de buitenkeuken.

Uiteindelijk is het middenappartement is nu echt mijn appartementje geworden, met mijn banken, mijn salontafel en mijn tv-kast.

Gert en Ellen kwamen weer eens gezellig langs om te bridgen. Dit is een stel dat nog niet zolang bridged en nog veel moet leren. We hebben ze laten zweten over 24 spellen. De dag afgesloten met een lekkere BBQ.

De volgende dag met Ellen en Henny naar Ikea geweest. Het is een hele dag geworden. De Ikea ligt bij Murcia, dat een uur rijden ten zuiden van Alicante ligt. We hebben lekker op ons gemak de winkel door gestruind, koffie gedronken, worstjes gegeten en spulletjes gekocht.

Ze zeggen dat er ook een Ikea bij Alicante komt. Dan zouden we weer een uur korter moeten rijden, want het is toch wel een eind weg deze Ikea.

Bungalowvakanties.net - de site waar mijn appartementen op staan en waar ik alle beschikbaarheden bij houdt - heeft een facelift gehad. Helemaal niet erg, maar mijn appartementen waren toen op eens verdwenen. Gelukkig had ik de nummers nog en konden ze snel terug gevonden worden. Maar toen ik verder ging kijken, lukte dan dit niet, dan dat niet etc. Uiteindelijk ben ik 2 weken aan het testen geweest voor ze. Maar ze hebben netjes de boel op mijn aangeven opgelost. Nu die beschikbaarheidskalender nog. Die wil nog steeds niet erg.

Zaterdag de 13e (een beetje mijn verjaardag vieren) zijn we met een groepje gezellig gaan eten in de bergen voorbij Guadelest. De tapas vooraf waren bijzonder en erg lekker. Het hoofdgerecht was niet zo bijzonder. Maar met zijn achten eten is altijd gezellig.

Halverwege de maand is het onderhand zo warm, dat het zwembad de 30 graden bereikt.

We begroeten Jan en Ineke, die een rustig weekje hier komen doorbrengen, voordat ze (in Spanje) nog een week verder naar het zuiden gaan.

En dan arriveert de 23e moeders weer gezellig voor 3 weken. Ze mag eerst bij ons boven. Als wij naar de caravan verhuizen, gaat zij waarschijnlijk het middenappartement in (als het dan nog niet verhuurt is).

Een week later arriveert mijn broer met zijn nieuwe gezin. 3 kinderen mee: één van 8, één van 13 en zijn eigen zoon van 18. De jongen van 8 sprong meteen het zwembad in zodra hij dit zag. Pas uren later kwam hij er weer uit en kon toen zijn moeder niet meer vinden, omdat hij nog niet gezien had, waar ze zouden slapen. Lekker jochie :).

Het vervolg verhaal van Jan's nieuwe gebit, loopt als een rode draad door. Eerst kwam het te snel los (komt door Jan's sterke tong en wandspieren), nu eindelijk blijft het vast zitten, maar heeft hij weer overal knelpunten. Ze zijn voorlopig nog niet van hem af. Volgens mij vind hij het gewoon erg gezellig bij de tandarts.

Het overschrijven naar Spanje, gaat langzamerhand lukken. De auto is nu al een Spanjaard.

Deze maand afgesloten met een 4-tallen bridgedrive met 8 mensen van de tennis die ook dit edele spel onder de knie hebben. We hebben 3 rondes gespeeld, 1 met je eigen partner, 2 de dames tegen de heren en 3 met een willekeurige partner. Het geheel werd afgesloten met een lekker BBQ (zo hoort het ook). Het werd een warme en gezellige dag. Voor herhaling vatbaar.

De volgende maand gaat beginnen met het schoonmaken van het bovenappartement. Dit is vanaf 4 juli voor 2 weken verhuurd. Het zal wel een hete klus worden. Het zwembad = 33 graden.

Mei 2009 - adios Holanda

De gasten in het hoekappartement begonnen de maand goed. Dochter en kleinkinderen kwamen een week op visite, maar kleinzoon bracht een virus mee uit Nederland. Beide kleinkinderen en de dochter kregen het zwaar te pakken en we moesten zelfs een dokter laten komen - die er trouwens binnen een kwartier was. Door het paardenmiddel wat ze kregen waren ze gelukkig binnen een paar dagen weer allemaal op de been en kon de vakantie toch nog geslaagd genoemd worden.

Nog een paar dagen heerlijk met Monique en de kleinkinderen naar het strand geweest. En barbecues gehouden. 6 Mei vlogen ze weer naar huis - met 2 uur vertraging.

8 Mei vlogen wij achter ze aan om Bloemendaal te gaan inpakken, familiedag te houden met Jan's broers en zussen in Alkmaar (heel gezellig), verder met Bloemendaal inpakken, vrachtwagen inladen. Stelt niets voor als je het zo opschrijft, maar het was even aanpezen. Alles is binnen de gestelde tijd gelukt, mede dank zij Sjaak, Henk en Ien, Frans, Bert en onze Bloemendaalse buurvrouw Joke.

Maandag 11 Mei weer naar Spanje gevlogen - met 4 uur vertraging, waardoor we pas na 12 uur 'snachts aankwamen, wat weer tot gevolg had dat Roberto (parking bij de luchthaven) 20 euro duurder werd (nachttarief).

Ondertussen (de 10e) kwam Ruud weer een weekje fietsen en hij werd hartelijk ontvangen door de dames in het middenappartement. Deze dames vertrokken dinsdagochtend vroeg, dus na een korte nachtrust, hebben we ze toch even uitgezwaaid (daarna nog even lekker naar bed gegaan).

Woensdag arriveerden Jos en Elly hier, die bijna aan het eind van hun 3-maanden reis door het Iberische Schiereiland zijn. We hebben ze weer op hun vertrouwde plekje gezet, maar deze keer hadden ze wel een prive-badkamer (bij onze caravan). Na een kleine week (veeeel te kort) vertrokken ze weer naar het noorden, om bij Estratit nog een ander familiebezoek af te leggen.

Ondertussen hadden we wel samen de nieuwe voortent van onze caravan opgezet en de vloer erin gelegd.

Gasten komen, gasten gaan. Op 16 mei moesten we eerst even feest vieren bij Ron en Wil (buren verderop) want die waren 30 jaar bij elkaar. Groot feest met Indonesische maaltijd.

Jan moest iets eerder weg om naar de luchthaven te rijden om 4 wielrenners (toerrijders) op te halen, die een week all-in hadden geboekt - dat werd de hele week weer koken. De 4 verbleven eerst in het hoekappartement, maar moesten de laatste 2 nachten boven komen slapen.

Halverwege deze week ontdekten ze nog een aardige slang in de tuin, die Jan een kopje kleiner heeft gemaakt. Of het een gevaarlijke slang was? Geen idee.

Voor de rest hadden de mannen een heerlijke week, met mooie fietsritten. Vooral de laatste dag: de koninginnerit van 135 kilometer. Jan heeft deze week ook lekker mee kunnen fietsen.

22 Mei arriveerden er weer nieuwe gasten voor de benedenappartementen. 2 Stellen die samen op vakantie waren, maar ieder een eigen appartement wilden. Deze gasten bleven 2 weken. Ze hebben eigenlijk alleen de slaapkamers en de badkamers gebruikt. Ze gingen iedere avond lekker uit eten - soms ook met ons. Reuze gezellig.

Tussen de wisselingen van gasten door, hebben we ook nog het nodige moeten doen, om helemaal in Spanje ingeschreven te komen staan. Eerst naar de Policia Nacional in Benidorm om geregistreert te worden als buitenlander die hier 3 maanden of meer woont. Toen kon de auto gekeurd worden - die werd afgekeurd omdat er verschillende banden onder zaten. Toen dat eenmaal verholpen was, was alles goed met het karretje.

Nog even naar Alfaz del Pi om daar in te schrijven, maar dat lukte de 1e keer niet. Op Hemelsvaartdag was alles hier open (kennen ze hier niet), maar op vrijdag 22 mei is het Santa Rita (wie is dat nou toch?) en dan is het gemeentehuis dicht. Maandags nog een keer geprobeerd - toen is het wel gelukt. Nog even ergens nieuwe zorgverzekeringen afgesloten, want die eindigen zodra je je uit Nederland uitschrijft. Hoewel ... niet als je nog een baantje in NL hebt, dus heb ik nou toch mijn ontslag bij Cimex aan moeten vragen.

Eind mei werd ook de Spaanse les voor dit jaar beëindigd. Moeten we weer wachten tot eind september. Schoolvakanties duren hier 3 maanden (in NL 6 weken) - hier krijgen alle abuelas (omas) het weer erg druk mee.

Waar wij het nog even druk mee hadden, is een stuk groen gaas kopen en dit over de caravan en de voortent spannen voor schaduw. In juli zullen we weer in de caravan wonen en dat zou veel te heet zijn anders.

Het weer: gemiddeld 25 graden (ook het zwembad).

April 2009 - verbouwen

De grote verbouwing heeft deze maand plaats gevonden. De twee beneden appartementen gingen van slaapkamer wisselen. Alle meubelen naar buiten toe. Nieuwe doorgangen gezaagd in de muren - wat een stof - overal stof. Een deur van een slaapkamer verplaatst, voor de andere slaapkamer werd een poortje gemaakt. Toen alle muren weer netjes afwerken. Verwarming verplaatst. Alles geschilderd. Alles schoongemaakt.

Het hoekappartement was netjes voor 16 april klaar en gereed om nieuwe gasten te ontvangen. Dit appartement heeft ook nog een nieuw zijraampje gekregen op de plek waar eerst de voordeur zat. Deze deur zat op het noorden en als het hard waaide dan klapperde die en als het regende liep het water er onder door. Er is een slot op de schuifdeuren gezet en dat is nu de entree.

Het middenappartement was net op tijd klaar, voordat Jan's dochter en de kinderen op bezoek kwamen. Mooie poort naar de slaapkamer, waardoor deze kamer nu veel lucht en licht krijgt. Van Henny nog leuke groene gordijntjes gehad - helemaal af.

We begonnen deze maand met een bezoek van mijn moeder en

van mijn broer met zijn nieuwe vriendin.

Ik had ze de 2 persoonsslaapkamer boven gegeven,

maar nadat ze de caravan gezien hadden,

waren ze binnen een uur daarheen vertrokken,

met koffie en een koffiezetapparaat.

Ze hebben een heerlijke week gehad hier.

Halverwege april kwamen nieuwe gasten voor het hoekappartement. Ze vonden alles er keurig uitzien. Ze blijven 3 weken en hebben het reuze naar hun zin. De laatste week kregen zij ook hun dochter met de kleinkinderen op bezoek. Dus het werd druk in het zwembad.

De gast in de studio is tot eind deze maand gebleven, maar die zagen we bijna nooit. Hij fietste overal heen op zijn gehuurde mountainbike. Vooral naar zijn kroegje in Albir.

Deze maand nog 2 wedstrijden gespeeld in de tenniscompetitie. Helaas waren Ginette en Heinrich al vertrokken naar België, dus moesten we met invallers spelen. De ene wedstrijd hebben we gelijk gespeeld en de andere met 3-5 verloren, maar omdat we die wedstrijd Henny hadden laten invallen (die in een hoger team speelt) besloot de wedstrijdleiding dat we met 0-8 verloren hadden. We worden evengoed één na laatste in de competitie.

28 april arriveerden Monique met de kinderen Isabella en Tim en hebben we een heerlijke week vakantie gehouden. Het was goed rusten na gedane arbeid. Isabel had haar tennisracket meegenomen, dus hebben we nog een paar keer een uurtje gespeeld. Best moeilijk voor mij om de bal zo te slaan, dat hij niet te hard aankomt, maar toch over het net gaat.

Al met al een drukke maand, met een welverdiende vakantieweek er achter aan.

Op naar het volgende project: even naar NL om ons huisje in Bloemendaal leeg te halen, en dan gaan we echt helemaal in Spanje wonen. En daar moet natuurlijk van alles voor geregeld worden.

Maar ... dat gaat allemaal volgende maand gebeuren.

Maart - weer in huis

En dan komt langzaam maar zeker de lente er aan. Alle Spaanse Margrieten staan in bloei. Aan alle fruitbomen komen nieuwe blaadjes. De druif gaat weer uitlopen. In het algemeen was het dan ook schitterend weer in maart. En alle gasten lopen lekkere kleurtjes op.

Ik begon de maand maart heel goed. Namelijk met de eerste prijs op het carnavalstoernooi van de tennis. Ik liep verkleed als verpleegstertje met een rode, geleende pruik, met 2 vlechten op mijn hoofd. Goed voor een tegoedbon van 15 euro bij de slager.

We wonen deze maand weer eens in het hoekappartement. Wat kan je daar toch lekker slapen. In de achterste slaapkamer zie je en hoor je niets. Het kan buiten spoken, maar in die slaapkamer heerst de rust zelve.

De caravan is op zijn plek, achter de glaswand, neer gezet, met dank aan Leo die de caravan even achter zijn bus gezet heeft om hem naar zijn plaats te duwen. Er is een nieuwe voortent gekocht - die we trouwens nog niet opgezet hebben.

Begin maart was het weer eens raak. Alle mensen waren lekker uit eten - dus geen auto's op het terrein. Helaas ook geen Frans om het fort te bewaken. De inbrekers zijn door een raam het middenappartement binnen gekomen, hebben daar de sleutel van de kluis gevonden en wat geld en een gouden ring gestolen. Ze hadden ook nog een tas met landkaarten meegenomen, maar die heeft iemand later achter in de tuin weer terug gevonden. Het was wel effe schrikken voor de mensen in het middenappartement. Ze hebben vanaf die tijd de tent goed afgesloten.

Je kan merken dat het weer steeds beter wordt. De mannen willen fietsen. We hebben veel racefietsen verhuurd deze maand aan mannen die 1 of 2 weken in Benidorm vertoefden.

Jan en Gert wisselen elkaar lekker af met karweitjes. Zo komt Gert bij ons lassen, zo gaat Jan hem helpen met een nieuw hekwerk zetten op de tennisbaan. Straks mag Gert hier weer aan de gang.

Over het algemeen een lekkere maand. Een paar barbecuetjes, een paar airportservicesjes, nog even bridgen tot het eind van deze maand. Jan een paar keer naar de tandarts om te happen - hij heeft implantaten gekregen in zijn onderkaak en krijgt een nieuw gebit - naar ik begrepen heb, zowel onder als boven. Ik ook maar weer eens naar de tandarts geweest voor een schoonmaakbeurt.

Aan het eind van de maand verschijnen er dan toch weer donkere wolken aan de hemel - zowel letterlijk als figuurlijk. Het weer slaat wat om, brengt wat regen.

En een goede vriendin van ons belandt in het ziekenhuis, waar longkanker wordt geconstateerd. Hoe dat allemaal gaat aflopen is nu nog niet bekend. En we wachten allemaal in spanning af.

Planning voor april: alle gasten weer vertrokken, dus de verbouwing van de benedenappartementen kan beginnen. De slaapkamer met het raam komt bij het hoekappartement en de achterste grote slaapkamer wordt met een open poort aan het middenappartement verbonden. En dan moet alles geschilderd worden.

De voorbereidingen hiervoor zijn al getroffen. De deur van de grote slaapkamer is al een stuk verzet. Hier komt een muur achter en wordt een vaste kast.

Voor 16 april moet het hoekappartement klaar zijn. Dan komen er weer nieuwe gasten in.

Het wordt nog een race tegen de klok.

En weer eens verhuizen: We wonen weer in ons lekkere bovenappartement.

Februari - Jan jarig

Vorige maand sloten we af met de opening van ons nieuwe badkamertje. Precies op tijd.

De appartement zitten in februari en maart helemaal vol.

Eindelijk kan Jan weer eens gaan fietsen. De badkamer is af - dus hij kan het weer even rustig aan doen. Samen met Piet een rondje fietsen. Het valt Jan zwaar. Hij heeft zeker 3 maanden geen fiets aangeraakt (nou vond hij het ook te koud om te fietsen).

Het weer in februari was ook heel goed. Lekker veel zon, die langzaam aan sterker wordt. Hoewel het soms nog steeds lekker kan stormen. Vooral de eerste week van februari was het nog mis. Een hele groep van de tennis, was met een bus naar de Sierra Nevada vertrokken om te gaan skiën. Helaas voor hun, was het slecht weer en konden ze maar 5 uur van de 5 dagen in de sneeuw spelen. De wind zorgde ervoor dat de gondels niet konden werken.

Voor de caravan hebben we een nieuwe voortent besteld. De oude kon niet meer gerepareerd worden. Deze foto is van het dak van de voortent, oftewel wat er van over is.

Jan's verjaardag (10 februari) werd gevierd met koffie en gebak. Wieke had 2 appeltaarten gebakken als verjaardagskado. Dit had een verrassing moeten zijn (even stiekem bakken in de buitenkeuken) maar Jan koos net de bakdag uit om bij het zwembad rond te hangen.

Frans kwam met 4 aanstekers (die is Jan altijd kwijt) en sleutel 16/17 aanzetten. Voorts waren er nog een paar flessen port. Van Leo en Annie een een kwartrond stuk oude kaas. Al met al is Jan weer aardig verwent op zijn verjaardag.

Daarna nog lekker met een leuk groepje pizza gaan eten in Alfaz de Pi. Heerlijk gegeten.

En toen ging, half februari, Frans weer naar huis. Na hier 4 maanden te hebben gewoond, zullen we hem erg missen. Want de oude baas regelde van alles voor ons. Hield de tuin netjes bij, maakte de buitenkeuken schoon als er weer een BBQ werd gehouden, lette op het huis als wij er niet waren. Heeft zelfs een inbraak voorkomen, zoals jullie vorige maand hebben kunnen lezen. Maar niet te lang getreurd, want hij komt in oktober weer terug.

De studio was niet lang onbezet, want Bert kwam een paar dagen later zijn drie weken Spanje vakantie houden.

Ook het hoekappartement was aardig aan het wisselen. Vanaf eind januari zaten Wim en Annie erin. Na drie weken vertrokken zij naar een hotel in Albir, omdat ze nog niet terug wilden naar Nederland. Voor 1 week kwam er een gezin in het hoekappartement. En toen die weer vertrokken, kwamen Wim en Annie nog een week terug. Daarna begon de terugreis naar Nederland voor hun weer. Het appartement was nog niet droog, toen stonden de volgende gasten voor de deur. Deze mensen vonden alles super, de villa, de omgeving, de mensen, maar ... ze vertrokken na een paar dagen weer, omdat de slaapkamers geen ramen hadden. Wel jammer, want het waren leuke mensen en de man had ook zijn racefiets bij zich.

Op zich was dit ongelukje een gelukje voor ons: wij gaan weer in een appartement wonen.

Nog iets leuks op de valreep: We hebben eindelijk een tenniswedstrijd gewonnen. Joepie. We hebben van de 8 sets er 2 verloren. Dus 6-2 voor ons. We worden dus geen laatste.

Eind februari kwam Gert Jan helpen met het plaatsen van het stalen geraamte voor de glaswand. Hier komt de caravan achter te staan, zo dat die beschermt staat tegen stormwind.

En toen kwam Rebel ook weer eens logeren. Het blijft een leuk hondje.

Januari 2009 - storm en vuur

Het jaar begon goed omdat we door de familie met 3 kinderen werden uitgenodigd om tapas te gaan eten in het oude Benidorm. Het werd een geweldige belevenis, vooral voor de kinderen, die maar niet uit al die lekkere hapjes konden kiezen.

In de daarop volgende dagen vertrokken zowel de familie met 3 kinderen, als de mensen boven weer richting Nederland en werd het weer stil op de villa. Een maandje rust dachten we.

Maar januari had nog een paar spannende dagen in het verschiet.

Ongeveer halverwege de maand - op een bridgeavond - dachten inbrekers dat er niemand in de villa was, omdat er geen auto op de oprit stond. De dieven schrokken zich lam toen opeens Frans (gealarmeerd door Speedy) naar buiten kwam. Nadat ze ook nog door Frans met een stoel bestookt waren, zijn ze er als een haas vandoor gegaan. Helaas kon Leen, de overbuurman, dat niet zeggen. Zijn huis was helemaal overhoop gehaald. En dat terwijl hij net - om kosten te besparen - zijn alarm had afgezegd. Frans werd meteen hoofdgetuige, want die had één van de inbrekers van heel dichtbij gezien. Allemaal heel spannend voor een man van 81.

En eind januari ging het helemaal mis. Maar nu was de natuur de oorzaak.

Eindelijk ging de temperatuur omhoog. Maar dit ging gepaard met een krachtige wind.

Deze foto van onze sinaasappelboom is de dag ervoor gemaakt. Na 2 dagen harde wind, lagen alle sinaasappelen om de grond, maar volgens Jan smaken ze heerlijk.

De wind wakkerde aan tot een orkaan. Deze kwam over noord-Spanje, maar wij kregen ook een heel leuk staartje daarvan mee. Winden met een snelheid van 120 km/uur joegen zaterdagochtend de voortent van de caravan af. Weg woonkamer. We zijn naar de bovenverdieping gevlucht. Een ligstoel vloog vanaf het zonneterras naar beneden op de oprit, waar gelukkig onze auto even niet stond.

Maar verderop in La Nucia was het nog erger. Een electriciteitspaal viel om en de draden veroorzaakten kotssluiting en brand. 14.000 mensen werden geëvacueerd, ook onze vrienden Leo en Annie moesten van hun berg af en Sylvia en Ron uit Baranco Hondo moesten ook vertrekken. Door de stormwind konden de blusvliegtuigen niet opstijgen en de brand liep volledig uit de klauwen. 'sAvonds stond de hele Puig Campaña (de berg met het gat erin) in de brand. Het leek wel een vulkaan.

Leo en Annie zaten er helemaal doorheen. Ze sliepen bij ons, maar waren zeer bevreesd over hun huis en de dieren (2 honden, 4 katten, 60 kippen, 2 kanaries). Wij konden ook het nieuws niet in de gaten houden, want uiteindelijk hebben we 1.5 dag zonder stroom gezeten.

De volgende ochtend (zondag) konden eindelijk de vliegtuigen opstijgen en gaan blussen. Ze zijn de hele dag heen en weer gevlogen van de baai van Albir naar de brand. Wonder boven wonder is het vuur net niet de berg van Leo en Annie opgevlogen. Hun huis en de dieren zijn er nog allemaal. Alleen het houten tuinhuis was weggewaaid, nadat een tak van een grote den een gat in het dak had geslagen.

Uiteindelijk hoorden we dat 4 huizen afgebrand zijn. En als je had gezien wat voor vuurzee het was, geloof je dat eigenlijk ook niet.

.

Later die week moesten we toch de bovenverdieping weer verlaten en hebben we een nieuwe woonkamer ingericht in het pomphuis. We zijn onderhand tot in de gewelven van de villa afgezakt. Maar ... we hebben stroom, een kachel en tv en ... een dak boven ons hoofd, wat wil je nog meer.

Gelukkig zijn er ook nog wel een paar leukere dingen te melden.

Voor kerst had ik een bon voor een gezichtsbehandeling gehad en Sylvia en ik hebben daar lekker van liggen genieten. Lekkere gezichtsmassage, wenkbrauwen epileren (iets minder lekker) en gekleurd. Hele huid weer schoon en opgeknapt.

Ellen en Gert beginnen het bridgen al aardig leuk te vinden. Na nog een paar oefenrondes bij ons, hebben we ze meegenomen naar de club. De eerste keer hebben we ons opgeofferd, ik speelde met Gert en Jan met Ellen. We werden allemaal geen laatste, dus dat was al heel wat.

De keer erna hebben we omgewisseld - ik speelde met Ellen en Jan met Gert. Die combinatie werkte iets slechter, maar nog steeds geen laatste. Daarna hebben we ze in het diepe gegooid en ... ze vinden het nog steeds leuk en gaan meestal op donderdag mee naar de club.

Onze tenniswedstrijden willen nog steeds niet echt lukken. We dachten een kans te hebben tegen JITC en Alejandro en ik wisten ook inderdaad onze mix te winnen, maar daarna was het weer helemaal afgelopen. Het werd 6-2 voor hun. Ook de return wedstrijd liep zo af. En dat terwijl Henry en ik de eerste set met 7-6 (tiebreak) wisten te winnen, maar toen was schijnbaar alle energie weer op en werd de tweede set met 0-6 verloren.

Tijdens moeders bezoek kwam nicht Erna en man Dick ook nog even aan op de koffie. Erna en Dick wonen ook in Baranco Hondo (die zullen dus ook wel hun huis hebben moeten verlaten - toch eens even informeren). Het werd een gezellig uurtje, maar daarna moesten moeders en ik weer tennissen. Tja prioriteiten moet je stellen.

Om Frans van de inbraakschrik te laten bekomen, hebben we hem meegenomen om een lekker visje in Calpe te eten. Het werd een heel aangenaam dagje. Het was helaas te koud om buiten te zitten, maar binnen zat het stampvol. We hebben lekker gegeten en daarna nog een ritje over spannende weggetjes in de Sierra Bernia gemaakt.

Ook in januari nog een paar gasten. Twee jonge wielrenners uit België, kwamen 10 dagen all-in. Ze logeerden in het middenappartement en elke avond kookte ik eten voor ze. Wat kunnen jonge mensen toch lekker eten hé. Maakte niet uit wat ik ze voorzette - alles ging op. Op hun laatste avond hebben ze ons uitgenodigd om ergens lekker te gaan eten - dus op naar de tapastent. Deze viel eigenlijk een beetje duur uit, omdat die jongens alles wilden proeven. Maar het was een leuke avond. Gezellige jongens

Eind januari arriveerden papa en mama Lucas met de auto en een paar dagen later hun zoon en dochter met het vliegtuig. Papa en mama blijven 3 weken - ze zijn het overwinteren aan het uitproberen. Zo begint het altijd. Eerst 3 weken, dan 6, dan 3 maanden etc. etc. etc.

Op de valreep - op de laatste dag van januari - arriveerden onze vrienden Piet en Janny. Nog één stel te gaan (deze komen 2 februari) en dan zit de hele villa weer vol. Hoezo crisis???

En de badkamer. Ja, die is af. We kunnen naar het toilet en douchen en wassen en afwassen. Alles werkt, niets lekt. Hebben zelfs een lekkere verwarming erin. Nu het badkamerkastje nog. Begin februari hebben we de officiele opening gehouden met een glaasje cava.

Tot volgende maand voor meer avonturen.

December 2008 - ook Spanje is koud

Na nog drie dagen in Nederland te hebben gewerkt, wat op zich heel gezellig was, mocht ik donderdagochtend toch eindelijk naar HUIS. Het werd toch ook tijd dat ik van mijn 'rare' telefoonwekker af kwam. Dit ding begon iedere ochtend opgewekt tegen me te kletsen: "Het is tijd om op te staan, het is 5 uur". Hoe zo? Tijd om op te staan. 5 uur 'smorgens is toch geen tijd om op te staan. Maar ja, mijn Nederlandse baas stond al voor zessen voor de deur om samen naar Den Haag te rijden.
Ik miste Spanje toch wel erg. Daar aangekomen scheen gelukkig de zon weer.

Meteen 'smiddags weer naar Spaanse les. Sylvia was ziek, maar ze kwam toch even haar sinterklaaskadootje en gedicht halen. Ik had voor Sylvia en de leden van mijn Spaanse praatgroepje Spaans-leer-kalenders meegenomen. Iedere dag een klein lesje.

Zaterdag's moesten we weer een wedstrijd tennissen, maar helaas hebben we weer verloren. Ik denk dat wij als laatste in de pool gaan eindigen. Daarna snel even naar Don Quichot gereden om Sylvia als zwarte piet te zien op treden. Ze was de danspiet en ik was er net op tijd om het te zien. Zag er allemaal heel leuk en gezellig uit.
'sAvonds nog naar Spaanse liederen geluisterd in het Auditorium in La Nucia. Het was een benefietavond van het hondenasiel. Het waren wel zware liederen, maar het was toch wel een leuk uitje.

Ellen en Gert willen ook bridge leren en hebben in Nederland de cursus daar afgerond.
Maar omdat ze het nu een tijd niet gedaan hebben is het bieden nogal afgezakt.
Onderhand hebben we een paar keer met ze geoefend en het wordt tijd om ze eens mee te nemen naar de club voor het serieuze werk. Maar dat wordt januari.

Jan is begin deze maand weer naar de tandarts geweest om zijn implantaten te laten zetten. Zijn onderlip was een beetje uitgerekt tijdens de procedure, maar een aantal ijsblokjes hebben daar snel verandering in gebracht. Zijn noodgebit pas nu al veel beter. Zijn echte ondergebit krijgt hij pas over een paar maanden, als de implantaten goed gesetteld zijn.

Half december kregen we nog 6 fietsers te logeren in het hoekappartement. Volgens mij hadden ze het best naar hun zin met z'n allen. Om 6 fietsers in het hoekappartement te laten slapen, moest er een 2-persoonsbed uit en toen 2 losse bedden er weer in. Het stapelbed paste echter niet, maar gelukkig hadden we ooit eens 2 andere bedden van de Belgische overbuurvrouw gekregen, die pasten wel.
In de grote slaapkamer had ik er nog een stretcher bij gezet, die nog uit de caravan was gekomen, dus daar sliepen er drie.
Ze hebben goed weer gehad en hebben alle dagen kunnen fietsen. Door de kou begonnen ze daar pas tegen twaalven mee. Want ook hier in Spanje is het winter en aardig koud aan het worden.

Vlak voor kerst kreeg Hennie het op haar heupen - ze wou zo graag naar de sneeuw.
Dus even met het Spaanspraatgroepje gebeld - die hadden er ook wel zin in.
Met 2 auto's, 6 mensen en 3 honden (Speedy niet, want volgens mij houdt die helemaal niet van sneeuw) vertrokken we dinsdag de 23ste om 8 uur naar het noorden. De reis had nog wat voeten in de aarde - zoals een aanhouding door de politie, omdat er een paar geen autogordels omhadden. Maar uiteindelijk om half 12 bereikten we het skigebiedje Javalambre. De pistes hadden genoeg sneeuw en ook erom heen was nog aardig wat te vinden. Twee van ons hebben nog even geskied. De rest is gaan wandelen met de honden in de sneeuw.



Met de kerst zaten we helemaal vol, zowel boven als beneden, dus maar goed dat we een caravan voor ons zelf hebben. Ieder appartement had een kerstboom staan - dus de kerstsfeer was er wel. Vier mensen boven, een gezin met drie kinderen beneden en nog een stel beneden en Frans in de studio natuurlijk. Een hele villa vol dus.

Kerstavond waren we uitgenodigd bij Sylvia en Ron om te komen fonduen. Jan kreeg nog een fles Sobrano (Spaanse cognac) en ik een luxe gezichtsbehandeling van de kerstvrouw.
1e Kerstdag hadden Ellen en Gert een BBQ georganiseerd. Dat was ook erg gezellig.
Ze hadden een gemeleerd gezelschap van 11 personen bij elkaar. Koffie met kerstkrans werden in de tuin in het zonnetje genuttigd. De hoofdmaaltijd werd binnen verorberd want toen was het onderhand aardig afgekoeld buiten.

Op de laatste dag van het oude jaar, nam Jan de familie met drie kinderen mee, voor een fietstochtje van 30 kilometer. Hij heeft ze echt van alles laten zien en kon daarna - vooral bij de jongste - niet meer stuk.
Mijn mama kwam die dag ook aan in Spanje. Precies op tijd om de oliebollen te bakken. Die waren tegen zessen klaar en hebben we alle gasten van de villa uitgenodigd om een oliebol en appelflap te komen nuttigen in de buitenkeuken. Lekker het open haardvuur erbij aan.

Om half 12 'snachts zijn we naar Altea gegaan - op het pleintje bij het kerkje. Dit pleintje stond helemaal vol mensen, die allemaal champagneflessen bij zich hadden. Zelf hebben ook nog een aantal bekenden ontmoet daar. Om twaalf uur gaan de Spanjaarden, op de slagen van de klok, twaalf druiven op eten. Als het lukt, dan brengt dit geluk. Daarna moet je ook nog met je rechtvoet het eerst in het nieuwejaar stappen. Na het officiele gedeelte ging er een band spelen tot diep in de nacht. Was weer bere gezellig.

Wij wensen iedereen het allerbeste voor 2009