Maart 2011 - lappenmanden

WTOS is net goed en wel vertrokken en de volgende interne wielrenner kondigt zich weer aan: Daan. Hij was al in januari hier geweest met zijn vader, maar moest toen met een knieblessure vervroegd terug naar huis. Maar zijn weekje intern heeft hij nu begin maart ingehaald. Hij sliep samen met Bert boven bij ons. Twee dagen na Daan's vertrek volgenden Frans en Jan, ook intern, maar die sliepen in het middenappartement.


Op woensdag 2 maart heb ik 'smorgens Speedy naar de dierenarts voor een gebitsreiniging. Even later kon ik met Jan naar het ziekenhuis, want hij voelde zich niet goed. Druk op de borst en een dood gevoel in zijn gezicht en arm. Ze hebben hem meteen vijf dagen gehouden en helemaal binnenste buiten gekeerd: vooral zijn hart en zijn hoofd. Maar in principe hebben ze niets gevonden. Arme Speedy: 5 dagen baasje kwijt - hij snapte er niks van. Een paar dagen nadat Jan weer thuis was, stortte Pili opeens in elkaar. Ze kwam wankelend de keuken binnen, liet alles lopen en keek me echt aan met een blik van "help, het gaat niet goed met me". Pili gauw opgepakt en hup naar de dierenarts. Deze heeft haar even gehouden en een suikerinfuus gegeven en toen was ze er weer. Maar waar nou die plotselinge suikerdip vandaan kwam is iedereen een raadsel. Sindsdien is ze een aantal keer mee uit wandelen geweest (zelfs naar het fort op de Bernia) niets aan de hand. Maar voor de zekerheid wel een suikerzakje in mijn tas mee.

Op zondag 6 maart kwamen Jos en Elly aan om met de caravan te komen logeren. Ook Karel en Roy namen weer hun intrek in het hoekappartement. Jan kwam de volgende dag ook weer thuis met een 24-uurs kastje.

Elly was herstellende van een kijkoperatie in haar knie en kon nog niet veel lopen. Maar we hebben Jos wel bezig gehouden. Eerst mocht hij mee mountainbiken langs de rivier, toen wandelen door de campo naar Altea, later nog eens wandelen naar de vuurtoren. De ultieme tocht was naar het fort op de Bernia. Elly ging ook mee naar boven en heeft daar op haar stoel van het uitzicht en haar boek genoten. Elly heeft zich trouwens helemaal niet verveeld, want ik nam haar mee naar Sevillanas. Helaas kon ze alleen kijken, maar ze had wel mee willen dansen. We kennen onderhand al 3 van de 4 coupletten. Ook hebben we de jurken van de feestkoninginnen bekeken in Benidorm en zijn we samen naar mijn nagelmeisje geweest en nu heeft Elly ook prachtige nagels.


Voordat Bert en ook onze Frans ons weer gingen verlaten, zijn we met 12 man sterk naar El Sacristan geweest om lekker te eten. Het meeste is wel gelukt, alleen de tongen lieten erg op zich wachten en waren toen ook niet goed gebakken. Jammer, want meestal is het eten daar erg goed. Helaas was het net woensdag en dan is de chef er zelf niet. Misschien lag het daaraan.


Langzaam nadert het eind van de maand maart en voor veel overwinteraars is dat de tijd om in te pakken. Ook veel kennissen van ons uit Benidorm gaan langzamerhand hun koffers weer pakken. Ik heb de laatste keer getennist met Sjaak en Wiekie, ook zij gaan de caravan weer opruimen en richting Friesland vertrekken. Gon en Sjaak, kwamen nog een dagje bridgen, maar het werd een dagje toeren in de omgeving en 'savonds bridgen. Heel gezellige dag.


Nog een spannende avond meegemaakt, toen Annita en ik naar Ikea waren. Toen we thuis kwamen bleek haar kleine Jack Russel hondje Kurkie van ons terrein te zijn weggelopen. De mannen liepen al 2 uur naar hem te zoeken, maar controleerden geen één keer de telefoons. Henny had Kurkie nl in Albir (3 km verderop) zien lopen. Dus 'savonds heel Albir onderste boven gehaald, maar geen hondje te zien. Paniek alom. Gelukkig voor Kurkie, zag een restauranthouder het hondje lopen toen hij de zaak afsloot en belde meteen naar Annita (het was onderhand 1 uur 'snachts). Wat heerlijk dat hij weer terecht is, want het was heel verdrietig allemaal. Je blijft constant denken aan zo'n klein wit hondje dat daar moederziel alleen rondloopt.


30 maart was Karel jarig en als verjaarskado gingen we samen naar het theater Palau Altea om de opera AIDA te zien. Het werd in het Italiaans gezongen en boven het toneel via een lichtbalk vertaald in het Spaans.

Karel kende de opera uit zijn hoofd, maar voor mij was het de eerste keer dat ik het zag. Heel mooi allemaal en mooie stemmen.


Op de laatste dag van deze maand ging ik op schoolreisje (van de Spaanse school). Dit jaar gingen we naar Beniganim en Quatrotona, 2 kleine plaatsjes in het binnenland ten noorden van ons. Excursies gingen naar een klein, oud, maar heel mooi kerkje met prachtige fresco's. Verder nog een zaakje waar ze arrop maakte = kalabas stukjes die gedrengt worden in vijgensiroop. Dit is mierzoet. Ook nog een chocoladefabriekje, helaas werkte er niemand op dat moment en konden we alleen chocola kopen - ook lekker. Toen naar het andere dorpje. Daar hebben we een olijvenperserij bekeken - helaas ook niet in werking, maar dat komt omdat het persen in december/januari gebeurt. De dag afgesloten met een gemeenschappelijke maaltijd die tegen viel. Als je paella verwacht en een beetje gele rijst met een stukje vlees erin krijg, tja ....

Onderhand is Dayenne gearriveerd met haar honden (1 husky, 1 chiwawa en nog een oudje) en heeft haar intrek in de caravan genomen. Ze blijft 3 maanden.

Sinds vorige maand ben ik bezig om een Spaans rijbewijs te verkrijgen. Nou het is nog niet gelukt. Maar de toestemming van NL is binnen, dus nu is het aan Trafico (soort RDW). Binnen een week zou ik nu toch mijn tijdelijke rijbewijs binnen moeten krijgen. Zal mij benieuwen.


Jan gaat onderhand lekker met zijn Spartamets. Ik heb alle brommertjes met foto gecatalogiseerd en de papiertjes geplastificeerd. Het is een heel boekje geworden. Onderhand zijn er al een aantal verkocht en het boekje wordt al dunner. Ook heeft Jan nu een eigen Spartamet website http://www.janspartamet.blogspot.com/