In augustus aan gasten geen gebrek. De eerste 2 weken in totaal 10 gasten + 1 grote zwarte labrador Dunk en nog 3 mensen in het andere huis ook. Dus maar weer barbecuen, met 17 man deze keer. Heel gezellig allemaal.De laatste 2 weken was het iets rustiger. Tussen de 6 en 8 gasten. Zowel de appartementen als de caravan zijn goed bezet. Onderhand hebben we een slaapbank erbij gezet in de voortent.
Ook Vera Cruz - het appartement aan het strand van Benidorm - zit sjokke vol de hele maand.
Het is echt vakantietijd. We hebben ook ontzettend veel aanvragen in deze tijd met "nee" moet honoreren.
Op 11 augustus (een hele hete dag) kwam Harry aan. Jan was hem 'smorgens tegemoet gefietst en in de buurt van Denia hebben ze elkaar gevonden. Harry is vanuit Oostenrijk - over de Alpen - hierheen komen rijden - een afstand van een kleine 2000 kilometer in 2 weken. Toen hij de oprit op kwam rijden werd hij ontvangen met een staande ovatie van de gasten.
De eerste zaterdag in augustus is het tijd voor het grote vuurwerk bij La Olla. Net als vorig jaar hebben we stoeltjes gereserveerd bij een strandtentje.Er liggen 5 pontons in zee en vanaf daar wordt het vuurwerk afgeschoten. Het is dan superdruk bij La Olla. Wij zijn maar op de Spartamets gegaan, want parkeren is een ramp daar.
Het hele strand en de terrasjes (gereserveerd) zit vol mensen, en in zee liggen ook vele bootjes met kijkers.
Tegen 12 uur gaat er zo nu en dan een vuurpijl omhoog om de mensen te waarschuwen dat het zo gaat beginnen en dan breekt de hel los. Alle 5 de pontons beginnen dan vuur te spuwen en dat gaat een half uur zo door.
Een geweldig mooi spectakel.
Een paar dagen later zaten we weer aan het strand. Nu om lekker paella te eten bij een strandtentje. Ook hier maar weer met de Spartamets naar toe gegaan. Deze strandtent ligt wat verder weg en is helemaal niet met een auto te bereiken.
Tegen de tijd dat we naar huis zouden gaan, was het al aardig aan het flitsen boven de (berg) Bernia. En we moesten ons nog haasten om naar huis te komen. Er brak een gezellige onweersbui los en we hebben het onderweg net niet droog gehouden.
Donderdag de 19e was een drukke dag. Henny was naar Nederland en ik moest haar werk voor die dag overnemen. Dus eerst naar de luchthaven om 2 mensen op te halen voor Vera Cruz, toen dat appartement schoonmaken en daarna de mensen die erin hadden gezeten naar de luchthaven brengen. Ondertussen moest Jan thuis blijven om eigen gasten te ontvangen.
En toen s'avonds nog barbecuen met onze nieuwe gasten. Het was me het dagje wel.
Jan is weer druk Spartamets aan het kopen in Nederland, want wij hebben er nog maar drie.
De rest is allemaal verkocht. Vooral Spanjaarden zijn gek op die dingen, want hier in de buurt zijn ze beter dan electrische fietsen. Een electrische fiets moet hier te veel helpen en dan doe je maar 15 km met een accu. De Spartamets rijden zo'n 60 kilometer op hun literje benzine.
Ondertussen zitten we allebei een beetje in de ziekenboeg. Jan heeft problemen met zijn spataderen in zijn been en ik heb een schouder die niet meer wil. Dus even niet meer fietsen en tennissen. Nu gaan we zo nu en dan maar alleen een borrel halen op de tennisbaan. Is ook gezellig.
Op een ochtend was ik de strandhanddoeken, die op het terras waren gewaaid, aan het oppakken om weer op te hangen - zat er een slangetje onder. Kleine paniek. Gauw de schuifdeuren dicht om Pili binnen te houden, want die is dol op alles wat beweegt.
Toen Jan hulpmiddelen ging pakken om hem te vangen, begon de slang weg te 'schuiven' (hoe noem je het bewegen van een slang?). De slang gingen tussen de muur en de glaspui - een halve centimeter ruimte - door naar beneden. Eerst konden we hem niet meer vinden, maar toen zagen we hem tussen de druiven hangen. Met een bezem heeft Jan hem naar beneden gekregen, maar toen verdween de slang in de regenpijp - en waarschijnlijk uiteindelijk in het waterreservoir. Ik hoop dat hij kan zwemmen.
Die zelfde avond ben ik naar Benidorm geweest, naar de Plaza de Toros (de stierenarena). Nee ik heb geen stierengevecht gezien, maar een paardenshow. Ik was er per ongeluk achtergekomen dat dit die avond in de arena was, aangezien ik de dag ervoor in Albir een auto het spectakel had horen omroepen.
Op zich is de Spaanse Rijschool wereld beroemd geworden door de paarden in Wenen en deze paarden zijn in de oorlog ook hier in Spanje geweest. De Spaanse paarden konden ook net zo mooi lopen en de oefeningen uitvoeren.
Wat niet zo goed ging, waren de tussennummers met koetsjes. Er ging steeds iets mis. Vooral bij het 7-span, waarbij de pony die voorop liep er helemaal ging zin in had en steeds liep te stijgeren en te springen.
Was wel lachen evengoed.
Voor de rest een prachtige show van 22:30 tot 01:00 uur.
En dan wordt het weer september. We zijn drie jaar hier en daarom hebben we een speciale aanbieding voor deze maand verzonnen - 30% korting op de huurprijs. Mocht je nog zin hebben - de laatste 2 weken van september hebben we nog plek.
